zondag 31 januari 2016

Wat merkt mijn naaste van mijn bewogenheid?

De gelijkenis van de barmhartige Samaritaan ... Een verhaal, dat Jezus vertelt aan een Joodse wetgeleerde. Een overbekend verhaal dat altijd aangehaald wordt wanneer het gaat om omzien naar je naaste. Toen we het vanmorgen lazen, werd mijn aandacht ineens gevestigd op vier woorden: "met innerlijke ontferming bewogen" (Lukas 10:33)

Een man is slachtoffer geworden van een roofoverval en ligt halfdood aan de kant van de weg. Even later komt er een priester voorbij; gezalfd voor zijn bediening. "Gezalfd om een blijde boodschap te brengen aan de zachtmoedigen" en "gezonden om te verbinden de gebrokenen van hart." (Jesaja 61:1) Maar helaas ... "toen hij hem zag, ging hij aan de overkant voorbij." (Lukas 10:31) Maar gelukkig ... Er komt ook nog een Leviet voorbij. Eveneens een geroepen dienaar van God met een speciale taak en, net als de priester, verantwoordelijk voor het onderwijs over en de uitvoering van de wet. Maar helaas ... "toen hij op die plek kwam en hem zag, ging hij aan de overkant voorbij." (Lukas 10:32)

En dan komt er een Samaritaan, een vijand dus! Als de priester en de Leviet het al af laten weten, dan zeker de Samaritaan! Maar ... "toen hij hem zag, was hij met innerlijke ontferming bewogen." (Lukas 10:33) Wat een contrast met de andere twee voorbijgangers! Alledrie zien ze hetzelfde, maar de priester en de Leviet kijken met hun ogen en de Samaritaan met zijn hart! De priester en de Leviet maken een keuze met hun hoofd, maar de Samaritaan met zijn hart.