Rust vinden aan de voeten van Jezus

'Het kan eenzaam zijn als koning. Mensen doen vreemd als ze ze bij mij in de buurt zijn. Ze vragen om gunsten. Ze proberen indruk op me te maken. Ze komen met al hun klachten bij me.' 'Maar, is een koning daar niet voor?' vroeg het meisje. 'Zeker wel, antwoordde de koning, maar er zijn momenten waarop ik gewoon bij mijn mensen wil zijn. Er zijn momenten waarop ik met mijn mensen wil praten, om te horen hoe hun dag was, om wat te lachen, om af en toe te huilen. Er zijn momenten, dat ik gewoon hun vader wil zijn.' (Uit het prentenboek 'Kom zoals je bent' van Max Lucado)

Wij hebben vaak zoveel verlangens ... Verlangens die we delen met God. Maar ook verlangens waar we mee aan de slag gaan; die ons in beweging zetten, omdat we in het vervullen van die verlangens een bepaalde rust vinden. Maar tegelijk ontstaan er weer nieuwe verlangens. Verlangens die ook weer vervuld moeten worden. En zo kan er een voortdurende onrust zijn binnen in ons ...

Maar wat als we het nu eens omdraaien? Wat als we ons nu eens niet afvragen wat ons verlangen is richting Jezus, maar ons afvragen wat het verlangen van Jezus is? Laten we op zoek gaan naar wat Jezus daar over zegt ...

Geloof is uit het horen; getuigen dus!

Wat heb jij in jouw leven van God ervaren? Hoe heb jij God aan het werk gezien? Welke lessen heb je van Hem geleerd? Hele persoonlijke vragen ... Of toch niet? 

Ik las over de plagen die God deed in Egypte ... Het doel van God was om de farao er toe te bewegen om de Israëlieten vrij te laten. Maar dat was niet het enige doel! God deed het ook "Zodat u ten aanhoren van uw kinderen en uw kleinkinderen kunt vertellen wat Ik in Egypte heb aangericht, en wat Mijn tekenen waren die Ik onder hen verricht heb. Dan zult u weten dat Ik de HEERE ben." (Exodus 10:2) Hoe bijzonder is dat! God richt Zich niet alleen op het heden, maar ook op de toekomst. God richt Zich op de generatie van vandaag, maar ook op de toekomstige generaties! De wonderen en tekenen waren gericht op de bevrijding van Zijn volk op dat moment. Maar tegelijk moest het een getuigenis worden. De volgende generaties moesten de getuigenissen te horen krijgen. Waarom? Zodat niet alleen de generatie van vandaag, maar ook de komende generaties zouden "weten dat Ik JHWH ben". In wat Hij doet wordt zichtbaar wie Hij is. Dat wordt eveneens weerspiegelt in Zijn Naam: JHWH ... 'Ik ben er' Niet alleen voor de generatie van nu, maar voor alle generaties!

God zegt tegen Israël: "U bent Mijn getuigen, spreekt de HEERE, en Mijn dienaar die Ik verkozen heb, opdat u het weet en Mij gelooft, en begrijpt dat Ik Dezelfde ben: vóór Mij is er geen God geformeerd en na Mij zal er geen zijn. Ik, Ik ben de HEERE, buiten Mij is er geen Heiland. Ík heb verkondigd en Ik heb verlost, en Ik heb het doen horen, en er was geen vreemde god onder u. U bent Mijn getuigen, spreekt de HEERE, dat Ik God ben." (Jesaja 43:10-12)

Door het horen van de getuigenissen van hun vaders en moeders, hun opa's en oma's leerden de kinderen wie God was. Dat betekent dus wel, dat als het getuigenis verstomde, dit voor de kinderen betekende, dat God uit beeld raakte. De getuigenissen van de vorige generaties waren dus onmisbaar als het gaat om het leren kennen van God!

Mijn gebed doet er toe

Doet mijn gebed er eigenlijk toe? Zou er echt iets veranderen wanneer ik zou stoppen met bidden? In de vorige overdenking 'Bidden naar een hemel van koper?' stond ik al even stil bij het gevoel, dat je soms wel eens kunt hebben, dat je gebed op de een of andere manier niet aan komt. Je bidt, maar er verandert zo weinig ... Een gevoel dat je vast wel zult herkennen ...

En toch ... wanneer ik in de Bijbel lees wat Jezus zegt over bidden, dan blijkt mijn gevoel geen goede maatstaf voor de waarde van mijn gebed! Jezus presenteert het gebed als een zeer krachtig en noodzakelijk instrument! En Hij wil dat we dat ook op die manier gebruiken.

Voor mij was het een eyeopener toen ik ontdekte, dat het Hebreeuwse woord voor bidden afkomstig is van 'lehitpallel', dat 'rechtspreken' of 'beoordelen' betekent. Wanneer ik aan het bidden ben, ben ik dus aan het rechtspreken; over mijzelf, over mijn omstandigheden, over mensen waarvoor ik bid, over de situatie in de wereld, enzovoort. Het beeld van rechtspreken krijgt nog meer diepte wanneer ik bedenk, hoe Jezus satan noemt: "vorst van deze wereld" (Johannes 12:31). En Paulus noemt hem: "de mens van de wetteloosheid, de zoon van het verderf, de tegenstander, die zich ook verheft boven al wat God genoemd of als God vereerd wordt, zodat hij als God in de tempel van God gaat zitten  en zichzelf als God voordoet." (2 Thessalonicenzen 2:3-4)

Rovershollen afbreken

Grote schoonmaak ... Dat is wat Jezus doet in de tempel. Een heel bekende geschiedenis. Jezus is net als een held, als een koning, binnengehaald. "Hosanna, de Zoon van David! Gezegend Hij Die komt in de Naam van de Heere! Hosanna, in de hoogste hemelen!" (Mattheüs 21:9) Pure aanbidding zou je zeggen ...

En dan stapt Jezus de tempel binnen ... En Hij kan niet aanzien wat er allemaal gebeurt in de tempel. Het is een grote handelsplaats geworden, een markt, of zoals Jezus het zelf noemt "een rovershol". Hierbij moeten we denken aan een grot waar rovers zich schuil hielden, hun buit verstopten en hun successen vierden. Een groot contrast met wat de tempel zou moeten zijn: een huis van gebed. Een plaats waar mensen God zoeken, God aanbidden en Hem vragen naar Zijn wil. Jezus kan het niet aanzien! Hij gooit de tafels en stoelen omver en jaagt de handelaars en kopers allemaal naar buiten!

Jezus laat Zijn spierballen zien. Vanaf nu zal echt duidelijk worden waarvoor Hij gekomen is. Verder dan dat besef kwam ik eigenlijk niet ... Vandaag las ik deze bekende geschiedenis en ineens raakte het me diep van binnen! Ineens ging er een soort deur open naar een diepere laag in deze tekst en zeker toen ik verder in de Bijbel ging studeren!

Werken doen die Jezus deed

Kan ik als mens ooit bevatten wat Jezus heeft gedaan? Aan de ene kant denk ik van niet. Daarvoor is mijn menselijke verstand en mijn begrip té beperkt! Wat Jezus gedaan heeft is iets bovennatuurlijks. Op meerdere plekken in de Bijbel komt die menselijke beperktheid aan de orde. Salomo zegt: "De hoogte van de hemel, de diepte van de aarde en het hart van de koningen zijn niet te doorgronden." (Spreuken 25:2) En Paulus: "Want wij kennen ten dele en wij profeteren ten dele." (1 Korinthe 13:9) "Nu immers kijken wij door middel van een spiegel in een raadsel, maar dan zullen wij zien van aangezicht tot aangezicht. Nu ken ik ten dele, maar dan zal ik kennen, zoals ik zelf gekend ben." (1 Korithe 13:12)

En toch ... Ik zie hier ook een gevaar! Namelijk dat we ons zelf ten onrechte een beperking opleggen of onszelf een excuus geven om voor zaken weg te lopen. Zeker er zijn zaken waarvan ook Jezus zegt, dat alleen de Vader, God zelf, weet hoe het in elkaar zit. Maar daar kan ik me nooit achter verschuilen! Meerdere keren brengt Jezus gebrek aan kennis of inzicht in verband met ongeloof. Wanneer Thomas tegen Jezus zegt: "Heere, wij weten niet waar U heen gaat, en hoe kunnen wij de weg weten?" (Johannes 14:5), dan weerlegt Jezus dat meteen! "Jezus zei tegen hem:  Ik ben de Weg, de Waarheid  en het Leven. Niemand komt tot de Vader dan door Mij. Als u Mij gekend had, zou u ook Mijn Vader gekend hebben; en van nu af kent u Hem en hebt u Hem gezien." (Johannes 14:6-7)

Demonen, herkennen we ze nog?

Demonen, bestaan die nog? Je zou haast denken van niet! Ik kende demonen alleen vanuit bepaalde verhalen in de Bijbel. Mensen die belast waren met demonen herken je al van verre, zo was mijn idee. Door hun geschreeuw of razernij. Mensen die buiten zinnen zijn. Jezus heeft vele malen met deze demonen afgerekend en mensen bevrijd.

Maar hoe zit dat in deze tijd? Een enkele keer kom je op straat nog wel iemand tegen die buiten zinnen is. Mijn eerste gedachte was dan altijd, dat het ofwel een psychiatrische patiënt was ofwel een drugsverslaafde. In het ene geval hoorde deze man of vrouw dan thuis in een psychiatrische instelling, in het andere geval in een verslavingskliniek. Maar om zo iemand als een 'bezetene' te zien ... Dat was meer iets voor in de tijd van de Bijbel. Toch? En demonen uitdrijven dus ook ... Nu hebben we er wetenschappelijke verklaringen en diagnoses voor met bijbehorende behandelingen. Mensen zijn niet 'bezeten', maar mensen zijn ziek en moeten behandeld worden.

Wat merkt mijn naaste van mijn bewogenheid?

De gelijkenis van de barmhartige Samaritaan ... Een verhaal, dat Jezus vertelt aan een Joodse wetgeleerde. Een overbekend verhaal dat altijd aangehaald wordt wanneer het gaat om omzien naar je naaste. Toen we het vanmorgen lazen, werd mijn aandacht ineens gevestigd op vier woorden: "met innerlijke ontferming bewogen" (Lukas 10:33)

Een man is slachtoffer geworden van een roofoverval en ligt halfdood aan de kant van de weg. Even later komt er een priester voorbij; gezalfd voor zijn bediening. "Gezalfd om een blijde boodschap te brengen aan de zachtmoedigen" en "gezonden om te verbinden de gebrokenen van hart." (Jesaja 61:1) Maar helaas ... "toen hij hem zag, ging hij aan de overkant voorbij." (Lukas 10:31) Maar gelukkig ... Er komt ook nog een Leviet voorbij. Eveneens een geroepen dienaar van God met een speciale taak en, net als de priester, verantwoordelijk voor het onderwijs over en de uitvoering van de wet. Maar helaas ... "toen hij op die plek kwam en hem zag, ging hij aan de overkant voorbij." (Lukas 10:32)

En dan komt er een Samaritaan, een vijand dus! Als de priester en de Leviet het al af laten weten, dan zeker de Samaritaan! Maar ... "toen hij hem zag, was hij met innerlijke ontferming bewogen." (Lukas 10:33) Wat een contrast met de andere twee voorbijgangers! Alledrie zien ze hetzelfde, maar de priester en de Leviet kijken met hun ogen en de Samaritaan met zijn hart! De priester en de Leviet maken een keuze met hun hoofd, maar de Samaritaan met zijn hart.