Strijden met opgeheven handen brengt je de overwinning!

Een achterhoedegevecht ... Zo noemen we het wanneer iemand verwoede pogingen doet om een al verloren strijd alsnog te winnen of om alsnog gelijk te krijgen. Het is eigenlijk zinloos, maar iemand wil zich niet gewonnen geven. De geschiedenis leert, dat juist zo'n achterhoedegevecht enorm verwoestend kan zijn en veel slachtoffers met zich mee brengt ...

Wanneer er gestreden wordt, gaan vaak de sterksten vaak voorop. Dat zijn degenen die naar het front gestuurd worden. Dat betekent automatisch, dat de achterhoede bestaat uit alle mensen die zwak zijn om welke reden dan ook. Mensen die ziek zijn, gewond zijn, lichamelijke ongemakken hebben of psychische nood hebben. Wil je als vijand toeslaan en veel schade aanrichten, dan is dát de ideale plek om toe te slaan! En hoewel er vaak wel sterke strijders achterblijven, zijn ze vaak in de minderheid en onvoldoende in staat om weerstand of bescherming te bieden.

In de Bijbel lezen we ook over zulke achterhoedegevechten. Bijvoorbeeld: "Denk aan wat Amalek u onderweg aangedaan heeft, toen u uit Egypte wegtrok: hij ontmoette u onderweg en overviel bij u in de achterhoede alle zwakken achter u, terwijl u moe en uitgeput was; en hij vreesde God niet." (Deuteronomium 25:17-18) Een uitgebreider verslag hiervan vinden we in Exodus.

Oogsten is geen keuzeopdracht

De laatste tijd ga ik regelmatig de straat op om het evangelie te vertellen. Voorheen was dat echt een taboe voor mij ... Ik had een hele serie argumenten waarom dat niets voor mij was. In de afgelopen tijd heeft God al die argumenten één voor één omvergehaald. En Hij heeft me er bewust van gemaakt, dat ik meer met mijzelf bezig was, dan met de ánder. Dat ik niet de straat op ging had alles te maken met mijn eigen angst. En de argument die ik had om het niet te doen, waren uiteindelijk allemaal er op gericht om mijn eigen geweten te sussen.

Maar God had andere plannen ... Hij bepaalde mij op verschillende manieren er bij, dat het niet langer om mij moest draaien, maar om Hém. Zie bijvoorbeeld mijn eerdere overdenking 'Wat als ik wél had gedurfd?' Ook als ik eerdere overdenkingen terug lees, dan merk ik dat God al veel langer bezig is om me daar bewust van te maken. Confronterend wel ... dat het zo lang moet duren om mij in beweging te krijgen ...

Mijn vrouw gaat al langer de straat op met enkele anderen. Haar verhalen raakten me! Mensen die God de rug toe hebben gekeerd, maar door het gesprek daar toch weer over willen gaan nadenken. Jongeren die eigenlijk niets over Jezus weten en heel graag meer willen weten. Moslims, die voor het eerst horen van een liefdevolle God en Jezus leren kennen als hun Verlosser. Maar ook mensen die niets, maar dan ook niets met het geloof te maken willen hebben. Of mensen voor wie god 'iets' is dat overal in aanwezig is; in mensen, in de natuur, in voorwerpen.