In geloof op weg naar het Koninkrijk

Soms kom ik van die Bijbelgedeelten tegen, die ik al heel vaak gehoord of gelezen heb, maar die ineens opnieuw tot me spreken. Zo las ik vandaag de woorden van Jezus tegen Petrus, nadat deze de bekende woorden sprak: "U bent de messias, de Zoon van de levende God." (Matteüs 16:16) Het wordt vaak de belijdenis van Petrus genoemd. Het antwoord van Jezus is bijzonder!  "Gelukkig ben je, Simon Barjona, want dit is je niet door mensen van vlees en bloed geopenbaard, maar door mijn Vader in de hemel." (Matteüs 16:17) Deze geloofsbelijdenis is niet het resultaat van onderwijs of eigen inzichten. En dus ook niet het resultaat van het onderwijs van Jezus zelf. Het is een openbaring vanuit de hemel. Een rechtstreekse boodschap vanuit de hemel, die Petrus mag doorgeven. Petrus mag zeggen, wat de Vader wil dat Hij zegt.

En dan volgen de bekende woorden: "Jij bent Petrus, de rots waarop ik mijn kerk zal bouwen, en de poorten van het dodenrijk zullen haar niet kunnen overweldigen. Ik zal je de sleutels van het koninkrijk van de hemel geven, en al wat je op aarde bindend verklaart zal ook in de hemel bindend zijn, en al wat je op aarde ontbindt zal ook in de hemel ontbonden zijn." (Matteüs 16:18-19)

Er is nog plaats op de edele Olijfboom!

Bijzonder hoe God je in de Bijbel telkens weer een spiegel voor houdt! Deze week gebeurde mij dat toen ik Romeinen 11 las. "En als nu sommige takken van de edele olijfboom zijn afgebroken en u, loten van een wilde olijfboom, tussen de overgebleven takken bent geënt en mag delen in de vruchtbaarheid van de wortel, dan moet u zich niet boven de takken verheffen. Als u dat doet, moet u goed bedenken dat niet u de wortel draagt, maar de wortel u." (Romeinen 11:17-18)

Ik mag mij, als niet-Joods christen, als loot van een wilde olijfboom dus, geënt weten op de edele olijfboom. Ik mag deel uitmaken van het Lichaam van Christus, van Zijn Bruid, van Zijn gemeente hier op aarde. Maar dat betekent niet, dat ik beter ben dan de oorspronkelijke takken! Het is 100% genade, dank zij de dood en opstanding van Jezus. Ik heb daarin niets bijgedragen, maar mag het alleen in geloof en dankbaarheid aannemen! Tegelijk dient mijn redding ook nog een ander doel, namelijk de redding van de oorspronkelijke takken, oftewel het Joodse volk! Eerlijk gezegd heb ik daar nog nooit bij stil gestaan!

Discipelschap betekent helpen oogsten

Elke keer raak ik weer onder de indruk wanneer ik bezig ben met Bijbelstudie. Heel bekende teksten komen dan ineens tot leven. Ineens word ik geraakt door de dieper liggende boodschap. Soms zit dat in heel kleine details. Zo las ik vandaag de Bergrede weer eens door in Matteüs 5-7: het onderwijs van Jezus over hoe het er toe gaat in het Koninkrijk van God. Jezus maakt duidelijk hoe dat Koninkrijk nu al zichtbaar moet zijn in de levens van wie Hem volgen.

In het begin Matteüs 4 lees ik hoe Jezus verzocht wordt. Satan probeert Jezus op de knieën te krijgen. Dat deed hij bij Adam en Eva en dat probeert hij bij ieder mens. Mensen die knielen voor satan; daarin wordt zijn koningschap zichtbaar! Maar Jezus kwam om een ánder koningschap te vestigen. Satan wist dat als geen ander! Niet voor niets lezen we door de hele Bijbel heen hoe hij bezig is om Gods heilsplan te verstoren. Jezus op de knieën krijgen zou de ultieme overwinning zijn!

Maar het loopt anders. Jezus blijft letterlijk staande door het Woord van God te spreken. Eerst tegen satan zelf en die is er niet tegen bestand. "‘Ga weg, Satan! Want er staat geschreven: “Aanbid de Heer, uw God, vereer alleen hem.”’  Daarna liet de duivel hem met rust, en meteen kwamen er engelen om voor hem te zorgen." (Matteüs 4:10-11) Jezus maakt hier duidelijk dat Hij is gekomen om het Koningschap op te eisen. En de hemelse legers staan klaar om Hem daarbij van dienst te zijn.

Discipelschap betekent niet vreemd gaan

Vaak als ik iets lees of hoor over discipelschap heeft het vaak betrekking op doen wat Jezus deed. Hem navolgen in Zijn doen en laten. Dat is lekker concreet! Oog hebben voor de kwetsbaren, goed doen voor anderen, delen van je rijkdom, een licht zijn en licht brengen in de duisternis. En dat hoort er inderdaad allemaal bij. Maar ik werd de afgelopen dagen ook bepaald bij een ander aspect van discipelschap, namelijk keuzes maken en opruiming houden. Afrekenen met de grijze gebieden!

Het begon bij een cursusavond waar we Nehemia 13 behandelden. We lezen daar hoe Nehemia schoon schip maakt in de tempel. Hij heeft zojuist ontdekt, dat Tobia in de voorraadkamers van de tempel is gaan wonen. "Dit beviel mij in het geheel niet, en daarom gooide ik alle huisraad van Tobia naar buiten, het vertrek uit. Ik beval de vertrekken te reinigen en bracht vervolgens het tempelgerei weer terug, en ook de graanoffers en de wierook. (Nehemia 13:8-9)

Na oorlog komt honger

Na oorlog komt honger - Martin Haas

Onlangs kreeg ik het schilderij 'Na oorlog komt honger' van Martin Haas onder ogen. Hoe meer ik het op me in liet werken hoe meer het mij raakte. Oorlog is vernietigend. Het maakt alles kapot. En na afloop staan de mensen bij de puinhopen. Er is dan misschien wel vrede gesloten, maar zij staan met lege handen. Alles kwijt en niet wetend wat ze morgen moeten eten. 

De jongen op het schilderij strekt zich uit naar boven. De woorden van Psalm 121 komen in mij op. Een noodkreet vanuit de puinhopen: "Ik sla mijn ogen op naar de bergen, van waar komt mijn hulp?" (Psalm 121:1) En uit zijn houding blijkt, dat deze jongen ook het antwoord kent! "Mijn hulp komt van de HEER die hemel en aarde gemaakt heeft." (Psalm 121:2) Geestelijke rijkdom te midden van aardse armoede!

Niet mijn, maar Uw Koninkrijk

De grootste verandering in mijn leven was het moment, dat God mij liet beseffen, dat Zijn Koninkrijk niet alleen iets is voor later, maar ook voor nu. Het besef, dat Jezus niet zozeer kwam om mij te redden, maar om Gods Koninkrijk te herstellen. Gods boodschap voor mij was deze: Ik wil, dat jouw leven niet meer draait om jou, om jouw redding en jouw plezier. Ik wil, dat jouw leven draait om Mij, om Mijn eer, om Mijn wil en om Mijn Koninkrijk. Ik wil dat Ik zichtbaar wordt in jou, zoals Ik het bij de schepping van de mens heb bedoeld. Ik wil, dat je Jezus volgt en dat zo Mijn Koninkrijk nu al zichtbaar wordt in jou en in al Mijn kinderen.

Het raakte mij diep in mijn hart. Het voelde alsof alles op de kop werd gezet. Als God het middelpunt van mijn leven is en als alles wat ik doe direct te maken heeft met Zijn Koninkrijk, dan heeft dat consequenties voor alles! Allerlei bezigheden werden in een klap totaal onbelangrijk. Ik kreeg een verlangen om meer te leren, om te groeien. De lessen van Jezus, die ik verstandelijk zo goed kende waren ineens persoonlijke lessen voor mij geworden. Ik kreeg oog voor de lijnen in de Bijbel en ging zien hoe langs die lijnen zichtbaar wordt hoe God bezig is met Zijn herstelplan. Zonden waar ik tegen streed, kon ik nu zonder moeite de rug toe keren. Ik heb ervaren, wat een wezenlijk verschil er is tussen die twee!

Wacht niet tot het donker wordt

‘Van uitstel komt afstel’ is een bekende uitdrukking. Wanneer je iets uitstelt, komt het er vaak niet meer van. En dat niet alleen. Vaak wordt de situatie er alleen maar complexer door. In mijn jeugd moest ik eens een pakketje bezorgen voor mijn vader. Ik had er weinig zin in en dacht: ‘Ik doe het morgen wel’. De volgende dag verging het me net zo en de dagen daarna ook. Na een paar dagen kwam de onvermijdelijke vraag of ik het pakketje al had bezorgd. Een gewetensvraag! Spreek je de waarheid, met als gevolg dat je straf krijgt? Of lieg je in de hoop, dat je de situatie nog kunt redden op één of andere manier.  Ik koos voor de laatste … en werkte me alleen maar dieper in de nesten …

“Als u boos wordt, zondig dan niet: laat de zon niet ondergaan over uw boosheid” (Efeze 4:26) zegt Paulus. En hij vertelt er meteen bij waarom: “Geef de duivel geen kans.” (Efeze 4:26) Paulus gaat niet in op de oorzaak van de boosheid. Misschien is mijn boosheid wel heel terecht. Het is goed om op te merken, dat Paulus niet de boosheid zelf zondig noemt. Hij waarschuwt voor dat wat uit de boosheid voort kan komen! En daarom is zijn advies: Blijf er niet mee rond lopen!  Boosheid in combinatie met duisternis is een ideale broedplaats van het kwaad! Voor zaken, die het daglicht niet kunnen verdragen.

Jezus als relatietherapeut

Welk cijfer geef je jouw relatie op dit moment? En naar welk cijfer zou je toe willen? Twee veel gebruikte vragen tijdens bijvoorbeeld een relatietherapie. En vervolgens ga je samen onderzoeken hoe je daar denkt te komen. Ben je pas getrouwd, dan geef je je relatie wellicht een 9 en wil je naar een 10. Spelen er grote problemen, dan geef je wellicht een 2 en ben je al blij als je ooit weer op een 6 uit komt. Of misschien is de 9 langzamerhand een 7 geworden en kabbelt je huwelijk voort. Je zit in een bepaalde sleur, je hebt het op zich prima samen, maar diep van binnen is er toch dat verlangen naar een 8 of een 9. Zo heeft elke relatie zijn eigen geschiedenis en elk cijfer zijn eigen context.

Welk cijfer geef je jouw relatie met God? Ook daarvoor geldt, dat die relatie een geschiedenis heeft en het cijfer een context. Soms zou je het een 8 willen geven, op andere momenten misschien een 2. Goed om daar vanuit de Bijbel eens naar te kijken.

Bevrijdingsfeest

Avondmaal vieren; ik vind het altijd weer een bijzonder moment. Een moment van heel nauw verbonden zijn met Jezus. Allereerst omdat het gaat over Zijn lichaam en Zijn bloed, die Hij gaf voor mij. Hij stierf voor mij, zodat voor mij nieuw leven mogelijk werd. Hij stierf om voor mij vergeving mogelijk te maken. Het is een moment van vrijheid vieren. Bevrijdingsdag vieren kan niet zonder terugdenken aan hoe het was vóórdat je bevrijd werd. Maar vrijheid is pas echt vrijheid, wanneer je die vrijheid ook leeft! Paulus zegt: "Christus heeft ons bevrijd opdat wij in vrijheid zouden leven; houd dus stand en laat u niet opnieuw een slavenjuk opleggen." (Galaten 5:1)  

Het feit, dat Jezus zelf opdracht gaf om het avondmaal te vieren is een tweede aspect, waardoor ik die verbinding met Jezus ervaar. "En hij nam een brood, sprak het dankgebed uit, brak het brood, deelde het uit en zei: ‘Dit is mijn lichaam dat voor jullie gegeven wordt. Doe dit, telkens opnieuw, om mij te gedenken.’ Zo nam hij na de maaltijd ook de beker, en zei: ‘Deze beker, die voor jullie wordt uitgegoten, is het nieuwe verbond dat door mijn bloed gesloten wordt. (Lucas 22:19-20) Telkens opnieuw om Mij te gedenken ... Jezus zegt hier niet: 'telkens opnieuw om je zondigheid te gedenken'. Hij zegt: "om Mij te gedenken". De focus bij het avondmaal ligt dus op Hem en niet op mij!

Hoop in een gebroken wereld

Hoop ... Een woord, dat we vaak horen in deze roerige tijden. Hoop ... Het is een soort reddingsboei. Je ergens naar uitstrekken, zonder dat je het nog ziet. Maar, je bent er van overtuigd, dat het er is. De Bijbel zegt het zo: "In deze hoop zijn we gered. Als we echter nu al zouden zien waarop we hopen, zou het geen hoop meer zijn. Wie hoopt er nog op wat hij al kan zien?" (Romeinen 8:24) 

Hoop betekent dus vooruit kijken. Maar daar gaat wel het nodige aan vooraf. Aan hoop ligt een bepaalde overtuiging ten grondslag, namelijk: geloof. "Het geloof legt de grondslag voor alles waarop we hopen, het overtuigt ons van de waarheid van wat we niet zien." (Hebreeën 11:1) Geloof is dus de basis. Maar ook aan geloof gaat weer iets vooraf. Het wordt mij uit genade gegeven. "Door zijn genade bent u nu immers gered, dankzij uw geloof. Maar het is een geschenk van God." (Efeziërs 2:8) 

Discipelschap is een werkwoord

‘Discipel is geen lookalike van Jezus’ las ik onlangs als kop boven een artikel in de krant* naar aanleiding van een verschenen boek.** De term trok mijn aandacht, maar riep ook weerstand op. Je kunt 'lookalike' tweeërlei opvatten. Allereerst als iemand die een ander nadoet. Toneelspel dus en daarmee zit je, als het gaat om Jezus navolgen, inderdaad op het verkeerde spoor. Het kan ook opgevat worden als ‘willen lijken op’, bijvoorbeeld op iemand waar je tegen op kijkt.

De geïnterviewde en medeschrijver van het bewuste boek geeft echter aan, dat we niet moeten proberen te worden als Jezus. In beide gevallen loop ik dus vast met deze term. “Voor je het weet ben je meer met jezelf bezig dan met Jezus. Dan wordt discipelschap een project met punten die gerealiseerd moeten worden. Dan ligt frustratie op de loer, of je probeert het niet meer om leerling van Jezus te zijn omdat het toch niet lukt.” Frustratie over het niet kunnen voldoen aan die, wellicht zelf opgelegde, hoge verwachting. En dus is het advies om vooral leerling te zijn, onder de indruk te zijn van de Meester en te leven uit genade. Mensen willen té graag wat doen en vergeten deze basis.

Nuanceverschil
Tussen ‘willen lijken op’ en ‘willen worden als’ zit een nuanceverschil. Lezend in de Bijbel denk ik dat het een combinatie is van beide! Willen leren van de Meester en van daaruit uit willen worden als Hij. Zo lees ik, dat wie met Christus is begraven en opgestaan ook meer en meer op Hem zal gaan lijken. Daarnaast nog een paar andere teksten ter overweging, zonder volledig te willen zijn:

Vertrouwen in de woestijn

Je zult maar midden in de woestijn zitten en je eten en drinken is zo goed als op. En dat, terwijl je uit een land komt waar eten genoeg was! Wat dat betreft snap ik de Israëlieten heel goed! 

"Had de HEER ons maar laten sterven in Egypte,’ zeiden ze tegen Mozes en Aäron. ‘Daar waren de vleespotten tenminste gevuld en hadden we volop brood te eten. U hebt ons alleen maar naar de woestijn gebracht om ons hier allemaal van honger te laten omkomen." (Exodus 16:2-3) 

Wel valt me de heftigheid op waarmee ze dit zeggen. Zeker tegen de achtergrond van hoe hun leven in Egypte er uit zag: een slavenbestaan. Dag in dag uit werden ze afgebeuld en moesten ze keihard werken. Wie zou daar naar terug verlangen? Maar eten blijkt de Achilleshiel, de zwakke plek, ondanks Gods belofte, dat Hij hen zou brengen "naar een land dat overvloeit van melk en honing" (Exodus 3:8). 

Maar dat land is nog ver weg! Hun blik wordt verblind, door de realiteit van het hier en nu. Wat ze nú zien is, dat het eten op is en om hen heen een dorre woestijn! Het gemopper richt zich tegen Mozes en Aäron. Maar, zoals van goede leiders verwacht mag worden, wijzen zij naar God. Hij is degene die de leiding heeft. "Wend u tot de HEER, want hij heeft uw geklaag gehoord.”’ Zodra Aäron dit aan het volk had opgedragen en allen zich met het gezicht naar de woestijn hadden opgesteld, verscheen in een wolk de majesteit van de HEER." (Exodus 16:9-10)

Niet jaloers zijn, maar jaloers maken

Het gras bij de buren is altijd groener. Ik kan jaloers zijn op dat mooie huis van een ander, waar alles tot in de puntjes voor elkaar lijkt te zijn. Of die goed onderhouden tuin, die onbezorgde vakantie, die geweldige baan, zijn succes, zijn welsprekendheid en zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik werd me deze week bewust, dat ik onwillekeurig mezelf vergelijk met een ander. Tegelijkertijd weet ik ook, dat ik me er alleen maar vervelender door ga voelen.

Een goede aanleiding om er eens bij stil te staan wat God mij daarover leert in de Bijbel. Natuurlijk moest ik meteen denken aan het tiende gebod: "Zet uw zinnen niet op de vrouw van een ander, en laat evenmin uw oog vallen op zijn huis, of op zijn akker, zijn slaaf, zijn slavin, zijn rund of zijn ezel, of wat hem ook maar toebehoort." (Deuteronomium 5:21) Jaloezie is het begin van veel ellende. Het is een dodelijk gif! "Iedereen komt in verleiding door zijn eigen begeerte, die hem lokt en meesleept. Is de begeerte bevrucht, dan baart ze zonde; en is de zonde volgroeid, dan brengt ze de dood voort. (Jakobus 1:14-15) De eerste les is dus, dat ik me letterlijk op een doodlopende weg begeef.

Paulus brengt het tiende gebod, in navolging van Jezus zelf, in verband met liefde: "Want: ‘Pleeg geen overspel, pleeg geen moord, steel niet, zet uw zinnen niet op wat van een ander is’ – deze en alle andere geboden worden samengevat in deze ene uitspraak: ‘Heb uw naaste lief als uzelf.’ (Romeinen 13:9) Wanneer jaloezie om de hoek komt kijken, is de liefde in het geding! En daarvan geldt: "De liefde berokkent uw naaste geen kwaad, dus de wet vindt zijn vervulling in de liefde." (Romeinen 13:10) Jaloezie tast de liefde aan. Signaleer ik jaloersheid bij mijzelf, dan doe ik er goed aan mijzelf wat vragen te stellen: Houd ik echt van mezelf? En houd ik echt van die ander? Wat staat dat 'houden van' mogelijk in de weg?

Vier werkwoorden voor de eindtijd

'Het is alsof de wereld in brand staat!' Oorlog, staatsgrepen, protesten, honger, ziekten de de wereld over gaan. Het is haast niet te bevatten hoe het ene nieuwsbericht over het andere heen buitelt! Wat zal het volgende zijn?!

Tegelijk hoor ik ook steeds meer christenen er op wijzen, dat dit alles moet gebeuren. Het zijn de tekenen van de eindtijd zoals dat in de Bijbel wordt beschreven. "Op de Olijfberg ging hij zitten met zijn leerlingen om zich heen, en nu ze onder elkaar waren vroegen ze: ‘Vertel ons, wanneer zal dat allemaal gebeuren en aan welk teken kunnen we uw komst en de voltooiing van deze wereld herkennen?’ Jezus antwoordde hun: ‘Pas op dat niemand jullie misleidt. Want er zullen velen komen die mijn naam gebruiken en zeggen: “Ik ben de messias,” en ze zullen veel mensen misleiden. Jullie zullen berichten horen over oorlogen en oorlogsdreiging. Laat dat je dan niet verontrusten, die dingen moeten namelijk gebeuren, al is daarmee het einde nog niet gekomen. Het ene volk zal tegen het andere ten strijde trekken en het ene koninkrijk tegen het andere, en overal zullen er hongersnoden uitbreken en zal de aarde beven: dat alles is het begin van de weeën. Dan zal men jullie onderdrukken en doden, en jullie zullen door alle volken worden gehaat omwille van mijn naam. Velen zullen dan ten val komen, ze zullen elkaar verraden en elkaar haten." (Matteüs 24:3-10) "Zo moeten jullie ook weten, wanneer je die dingen ziet gebeuren, dat het einde nabij is. Ik verzeker jullie: deze generatie zal zeker nog niet verdwenen zijn wanneer al die dingen gebeuren. Hemel en aarde zullen verdwijnen, maar mijn woorden zullen nooit verdwijnen. Niemand weet wanneer die dag of dat moment zal aanbreken, de engelen in de hemel niet en de Zoon niet, alleen de Vader." (Marcus 13:29-32)

Gods stem verstaan betekent kijken met je oren en luisteren met je ogen

Je hebt van die tekeningen, waar je op twee manieren naar kunt kijken. Je ziet bijvoorbeeld in eerste instantie een jonge vrouw. Maar als je net even anders naar de tekening kijkt, dan zie je ook een oud vrouwtje. En als je die dan eenmaal gezien hebt, dan snap je niet dat je er eerst overheen hebt kunnen kijken!

Dat moet het gevoel zijn, dat de Emmaüs-gangers ook hadden. Ze zijn van Jeruzalem op weg naar huis en vol van de gebeurtenissen van de afgelopen dagen. Jezus, hun Heer, hun Meester en Leraar is gekruisigd en enkele vrouwen beweren dat Hij is opgestaan en dat ze Hem hebben gezien! Terwijl ze er over praten komt er iemand bij hen lopen en doet hen uitgebreid uit de doeken, dat wat er gebeurd is, moest gebeuren en door de Bijbel heen, zoals die toen bekend was, ook aangekondigd. Ze zijn verbaasd over de kennis van deze vreemdeling. Pas wanneer de man bij hen thuis het brood breekt en rond deelt, zien ze het in eens! "Nu werden hun ogen geopend en herkenden ze hem. Maar hij werd onttrokken aan hun blik." (Lucas 24:31) 

geloof

Ze zien ineens dat het Jezus is! Daarvoor was "hun blik werd vertroebeld, zodat ze hem niet herkenden." (Lucas 24:16) Een gevaarlijke situatie! Had Jezus niet geleerd: "Het oog is de lamp van het lichaam. Als je oog helder is, is je hele lichaam verlicht. Maar als het troebel is, verkeert je lichaam in duisternis." (Lucas 11:34) Ongeloof ligt op de loer! Ze keken als het ware door een sluier. Jezus, op dat moment nog gezien als vreemdeling, spreekt hen daar op aan. "Hebt u dan zo weinig verstand en bent u zo traag van begrip dat u niet gelooft in alles wat de profeten gezegd hebben? Moest de Messias al dat lijden niet ondergaan om zijn glorie binnen te gaan?’ Daarna verklaarde hij hun wat er in al de Schriften over hem geschreven stond, en hij begon bij Mozes en de Profeten." (Lucas 24:25-27) Ze hadden het kunnen weten als ze alles wat ze hadden gezien en hadden gehoord met elkaar hadden verbonden. En Jezus vertelt er ook bij wat de verbindende factor is: geloof!

Kijk eens door Gods ogen

Regelmatig hoor ik christenen zeggen, dat ze zich niet veilig voelen in hun gemeente. Huiskringen die niet goed draaien omdat mensen zich niet veilig voelen. Hoe vaker ik het hoor, hoe meer het me raakt! Het ergste vind ik nog, dat het wel geconstateerd wordt, maar min of meer als een gegeven wordt geaccepteerd. Of men zegt, dat het tijd nodig heeft ... Ik ben er echter van overtuigd, dat Jezus dit nooit zou accepteren!

In de Bijbel gaat het regelmatig over het oog, over kijken en over zien. Het oog staat nooit op zichzelf. Het oog registreert iets, dan volgt er een gedachte en deze gedachte leidt tot een actie of tot bepaalde uitspraken. Wát ik doe of zeg is het resultaat van mijn gedachten en de keuzes die ik daarin maak.

Eva zag de vrucht, woog voor zichzelf af wat het eten ervan haar op zou leveren en maakt de keuze om te eten. "De vrouw keek naar de boom. Zijn vruchten zagen er heerlijk uit, ze waren een lust voor het oog, en ze vond het aanlokkelijk dat de boom haar wijsheid zou schenken. Ze plukte een paar vruchten en at ervan." (Genesis 3:6) 

De schepping kijkt naar jou uit!

Je hoeft de krant maar open te slaan, het nieuw te kijken op TV of te luisteren op de radio, de nieuwsbrieven te lezen van hulporganisaties of te luisteren naar de mensen die je persoonlijk ontmoet en je weet dat de wereld in nood is. Wat zijn er veel mensen, jong en oud, over de hele wereld voor wie het leven zwaar is en om allerlei verschillende redenen. 

Tegen die achtergrond werd ik bepaald bij Romeinen 8:19: "De schepping ziet er reikhalzend naar uit dat openbaar wordt wie Gods kinderen zijn." En de reden staat er ook bij: "Want de schepping is ten prooi aan zinloosheid, niet uit eigen wil, maar door hem die haar daaraan heeft onderworpen. Maar ze heeft hoop gekregen, omdat ook de schepping zelf zal worden bevrijd uit de slavernij van de vergankelijkheid en zal delen in de vrijheid en luister die Gods kinderen geschonken wordt." (Romeinen 8:20-21) 

We kunnen ongetwijfeld allemaal ook uit eigen leven voorbeelden kunnen noemen, die iets laten zien van de nood van de schepping. Maar, zegt Paulus, er is hoop! Namelijk wanneer openbaar wordt wie Gods kinderen zijn. Dat vraagt dus om na te gaan wat de Bijbel daar verder over zegt.

Wie Jezus volgt, loopt altijd achter de feiten aan

'We gaan gourmetten met mijn feestje.' zei mijn dochter een keer tegen een vriendinnetje. Ze bedoelt daarmee: zelf stukjes vlees braden, pannenkoekjes bakken, stokbroodjes klaarmaken, enzovoort. De activiteit zelf dus. Voordat het zo ver is, is er echter al heel wat gebeurd: vlees in stukjes snijden, beslag maken, stokbrood snijden, sausjes maken, het gourmetstel klaar zetten. Zonder die voorbereiding valt er niets te gourmetten. Mijn dochter doet niets aan deze voorbereiding, maar toch zegt ze: 'We gaan gourmetten.'

Ik moest hier aan denken toen ik deze tekst las: "Want hij heeft ons gemaakt tot wat wij nu zijn: in Christus Jezus geschapen om de weg te gaan van de goede daden die God heeft voorbereid." (Efeziërs 2:10) Al het goede dat ik mag doen, is door God al lang voorbereid. Alles staat al klaar, ik hoef het alleen maar aan de slag te gaan! God is mij al tien stappen voor! Heel concreet: Dat ik deze week met iemand in gesprek kwam over hoe God bezig is in mijn leven is mijn actie. Maar het is al lang door Hem voorbereid. Hij heeft het zo geregisseerd. Hij gaf ook de juiste woorden om te spreken. 

Jezus zei tegen zijn leerlingen: "Wanneer ze jullie voor de synagogen en de autoriteiten en het gerecht slepen, vraag je dan niet bezorgd af hoe of waarmee je je moet verdedigen of wat je moet zeggen, want de heilige Geest zal jullie op dat moment ingeven wat je moet zeggen."(Lucas 12:11-12) Ze mogen er op rekenen als vaststaand feit!